Even terzijde: vandaag ben ik begonnen met een retraite, zo vlak voor de Goede Week. Studeren, lezen en mediteren, waarbij Hadewijch mijn trouwe leidsvrouw is. Het zal me zeker moeite kosten om de hectiek van de voorbije weken los te laten. Mezelf concentreren op Hadewijchs visioenen valt daarom tegen. I

In de pauze van mijn lezen valt mijn aandacht op een pagina groot artikel in Trouw over een beeld van Jezus, gemaakt door Michelangelo. Te zien in een expositie in The National Gallery in London. Het artikel draait rond de vraag in hoeverre het beeld gezien kan worden als heiligschennis, want Jezus wordt zonder vijgenblad afgebeeld door de meester. Ik vind het inderdaad een beschamend beeld. Maar wel vanwege een totaal andere reden.

Het heeft zeker iets menselijks dat Jezus in zijn volle glorie wordt afgebeeld. Daardoor wordt hij als mens (man in dit geval !) serieus genomen. Dat vind ik mooi en ontroerend. Veel minder ben ik onder de indruk van het kruis waar hij tegen aanleunt. Om te beginnen is een kruis geen steuntje waar je tegen aan kunt leunen, maar een verschrikkelijk marteltuig. En bovendien: dit kruiswerk is te klein om Jezus te kunnen dragen. Het lijkt eerder op een verkeersbord of een reclame mast. Ik denk dat de opdrachtgever voor dit werk aan Michelangelo een duidelijke opdracht heeft meegegeven: maak er een glossy van. Dat is duidelijk gelukt en daarmee is het schennis geworden van de man aan het kruis. Wil het kruis deze mannentorso kunnen dragen dan moeten de balken veel grootser zijn. Van een kruis gaat dreiging uit. Het blijft godgeklaagd dat een mens daaraan moet sterven.

Dit raakt mij meer:

Bettina Rheims – INRI
The Cavalry