Welkom op mijn website.
Ga er voor zitten, neem de tijd en veel plezier !
Justine Borkes (1943-2021)
Vanmorgen las ik in de krant dat dichteres en feministe Justine Borkes op woensdag 3 maart overleden was. Ik herinner me haar van de heel korte pakkende gedichten:
de gewoonste dingen
blijven hangen doe
jij het licht uit
of zal ik het doen
(1978)
Pasen
Meditatie no 8
Oud Chinees spreekwoord zegt:
“Ik vroeg de amandelboom
me over God te vertellen.
Daarop begon hij te bloeien.”
Jezus sprak tot zijn leerlingen:
“Als jullie leiders tegen jullie zeggen:
Kijk, het rijk Gods is boven in de hemel”
dan zullen de vogels jullie voor zijn.
En als ze tegen jullie zeggen:
“Het is onder in de zee”,
dan zullen de vissen in de zee jullie voor zijn.
Maar het rijk Gods
is binnen in jullie en buiten jullie.
(Logion 3 uit het Evangelie van Thomas)
Stille Zaterdag van de ziel
Meditatie no 7
Wanneer een geliefde, een dierbare sterft,
voelt wie blijft vaak een intense stilte.
In de katholieke kerk werd vroeger
op de vooravond van de uitvaart
een avondwake gehouden,
niet in de kerk, maar bij de overledene thuis.
Bij het bed van een gestorven mens
kon je samen stil zijn en bidden,
op de vooravond van de uitvaart.
Een heel intense, tedere en liefdevolle stilte
wordt dan ervaren.
Maar het leven kent nog een diepere stilte,
waaraan ik met stille zaterdag denk.
Na de drukte en bedrijvigheid van een afscheid,
wordt het echt stil in huis.
De stilte van het gemis.
Ook zo’n stilte bedoel ik niet.
Goede Vrijdag: Levenskruis
Meditatie no 6
Het kruis is hét symbool voor het christelijk geloof.
Vreemd, want het zijn in de geschiedenis
juist moordenaars, misdadigers, gevluchte slaven,
die aan een kruis worden vermoord.
Zij dienen als afschrikwekkend voorbeeld
voor de samenleving.
Godgeklaagd was het dat Jezus, die goede mens,
juist op een kruis moest sterven.
Die zo voor het leven ging, tot het uiterste toe!
Maar zijn dood is niet dood.
Die kracht van leven zal de dood overwinnen.
Zo werd het kruis letterlijk een teken van leven.
Een wereldwijd symbool dat dood
niet het laatste woord heeft!
Triest dat het kruis voor veel mensen
eerder het symbool is van lijden en dood
dan van licht en leven.
Witte Donderdag: Dit is mijn Lichaam
Meditatie no 5
Overal op de wereld bestaan kleinschalige christelijke gemeenschappen;
mensen die willen leven als christenen
zonder dat zij bij een kerkgenootschap willen horen.
Soms zijn het mensen die de traditionele kerken hebben verlaten
en opnieuw willen beginnen zonder de regels en instituties.
En ook mensen die nooit verbonden waren met een kerk,
maar geraakt zijn door het leven van Jezus van Nazareth.
Voor een gemeenschap in Ierland heeft Cora Holmes deze schildering gemaakt.
Woensdag in de Goede Week: Rituelen
Meditatie no 4
Wat mij erg aantrok in de rooms-katholieke kerk
en zeker een van de redenen is geweest om pastor te worden,
is haar rijkdom aan rituelen.
Ik kan zo genieten
als wierook aangestoken wordt bij het begin van een viering,
als mensen met wijwater gezegend worden,
als het paasvuur ontvlamt
en ieder een brandend kaarsje in de hand heeft,
en ga zo maar door.
Rituelen die er toe doen.
Dinsdag in de Goede Week: Orewoet
Meditatie no 3
Met een steeds groter wordende boosheid volgde ik op tv
de verhoren van de toeslagenaffaire.
Wat dit voor tienduizenden gezinnen betekent.
Onvoorstelbaar hoe met hen is omgegaan.
Jarenlang hebben velen weggekeken, zijn ervoor weggelopen.
De onderzoekscommissie was veel meer dan een horzel.
En er gebeurt nog zoveel meer in ons gezellige landje,
waardoor mijn boosheid aanwakkert:
Groningen met kapotte huizen en mensen met slapeloze nachten,
het racisme bij de belastingdienst, de vooroordelen bij de politie …
Mijn boosheid houd ik lockdown.
De woede in de samenleving steekt en groeit.
De noodzakelijke covid maatregelen maken minder verdraagzaam.
Dat alles is zorgelijk.
Maandag in de Goede Week: Gevangen
Meditatie no 2
In 1976 kochten wij, mijn overleden broer Sjef en ik, gezamenlijk
een elpee van Wannes van de Velde: Ne zanger is een groep.
Samsam, we betaalden allebei de helft.
Want hij mocht hem opnemen op zijn bandrecorder
en ik de plaat afspelen op mijn platenspeler.
Het publiek was dus ook een groep.
Onze geliefde Antwerpse volksmuziek,
met een prachtig lied: Ik heb mijn hart gesloten.
Meermalen heb ik het in een preek verwerkt.
Luister maar, en voor wie moeite heeft met het ‘Antwerps’ staat de tekst er onder.
Palmzondag: Juichen
Meditatie no 1
Gejuich wanneer de eerste corona-vaccins in Oss aankomen.
Nog meer gejuich wanneer de eerste vaccinatie gegeven wordt
aan Sanna Elkadiri een medewerkster van een verpleeghuis.
En we zullen lachen en huilen, wanneer de laatste prik gezet wordt.
Voor mij eerder een zucht van verlichting.
Want ik ben niet zo’n juicherd, zo’n jubeltype.
Bij mij zingt het meer,
diep van binnen.