Vandaag, 20 augustus is het de feestdag van Bernardus van Clairvaux, een monnik uit de 12e eeuw. Een tekst van hem die past in deze droge tijden.

Afwateringskanaal of waterbekken ?

Wees verstandig en maak jezelf tot een waterbekken (concha) en niet tot een afwateringskanaal (canalis). Kijk maar eens naar een afwateringskanaal. Een afwateringskanaal loost het water onmiddellijk zodra het water binnenkomt. Bij een waterbekken is dat anders. Een waterbekken wacht totdat het geheel vol is. Dan pas begint een waterbekken over te lopen.

Een waterbekken deelt uit van eigen volheid, terwijl het zelf gevuld blijft. Liefde vloeit over. Ze houdt voor zichzelf wat ze zelf nodig heeft. En wàt ze heeft wil ze in overvloed hebben, om rijk te kunnen zijn ook voor anderen.

Kijk naar de bron! Kijk naar de bron zelf van het leven. Laat eerst jezelf vullen. Laat daarna wat de bron je nog méér geeft overvloeien naar anderen. Liefde stroomt over. Je leeg laten lopen is niet wat liefde vraagt. Voor wie kun je goed zijn als je voor jezelf slecht bent?

Zie naar de bron van het leven. Vul eerst jezelf. Zoveel dat je overvloeit naar anderen. Dan zal ik graag genieten van jouw overvloed.

En Bernardus voegt er nog strijdlustig aan toe:

Afwateringskanalen hebben we heden ten dage in de kerk in groot aantal, waterbekkens daarentegen uiterst weinig. Zo grote liefde hebben zij door wie de stromen van de hemelse leer ons toevloeien, dat zij willen gaan uitstorten nog voor het hun wordt ingestort. Ze zijn eerder geneigd om te spreken dan om te luisteren. Ze zijn er vlug mee om te onderrichten – in hetgeen zij zelf niet geleerd hebben! Ze zijn erop gebrand om anderen leiding te geven, zonder in staat te zijn zichzelf te regeren.

Uit: Bernardus van Clairvaux,
18e toespraak over het Hooglied, 1136.