Gedicht bij Verwondering, een schilderij van Els Koks, 2020

De kleur van herinnering

De klok van mijn geheugen begint met een brandweerwagen.
Ik scheur hem over de Delfts blauwe tegels van de keukenvloer.
Au, het brandweerkind botst tegen het rode fornuis.

Veel later zag ik het onomwonden: de vloer was zwart, de kachel ook.
Het geheugen liegt dat het barst.

Herinneren maakt leugentjes om bestwil.
Vader voor de tv kijkt naar de kleurenvlakjes van het testbeeld.
Au, in het echt waren die zwart-wit.
Wat een knappe moeder op haar statige trouwfoto.
Maar de rode blos op haar wangen doet haar niet vergeten.

Het gebruik van kleuren lapt elk innerlijk huis op
Ze maken elke ziel tot een prachtschilderij,
Au, ze worden telkens opnieuw in het geheugen gebeiteld.
Elke dag krijgen onze herinneringen steeds meer kleur.

© Adrie Lint
6 April 2020

Zijsporen

Verwondering en tijd zijn terugkerende thema’s in het werk en leven van Els Koks. Verder is er nog een link naar het Annie Romeinplein waar wij beiden wonen.

Annie Romein-Verschoor (1895-1978) studeerde letteren en geschiedenis. Samen met haar man schreef zij De lage landen bij de zee en Erflaters van onze beschaving. Haar proefschrift Vrouwenspiegel (1935) was een studie over de Nederlandse romanschrijfsters vanaf 1880. Na de Tweede Wereldoorlog werd zij een bekend publiciste en schrijfster, met name over thema’s die te maken hebben met de positie van vrouwen. Haar memoires Omzien in verwondering (1970) bevatten herinneringen aan een leven van links engagement en inzet voor de vrouwenemancipatie. In 1970 ontving zij de Constantijn Huygensprijs voor haar gehele oeuvre.

In het voorwoord van haar memoires schrijft zij: “Ik schrijf herinneringen, d.w.z. ik schrijf op wat mij invalt via een selectief en hoogstwaarschijnlijk vaak vertekend en onbetrouwbaar geheugen. Het kan wel niet anders of ik zal van de duizend lijnen, die mijn verleden verbinden met het punt waarop ik nu sta, er maar enkele met gekleurd potlood overtrekken.” (p.7)