Veel warme uren van deze zomer vul ik in met het vertalen van Emily Dickinson. Haar gedichten gaan mij steeds meer intrigeren. Bijvoorbeeld dit gedicht uit 1858 – zij maakt geen gebruik van titels:

The Gentian weaves her fringes—
The Maple’s loom is red—
My departing blossoms
Obviate parade.

A brief, but patient illness –
An hour to prepare,
And one below, this morning
Is where the angels are –
It was a short procession,
The Bobolink was there –
An aged Bee addressed us –
And then we knelt in prayer –
We trust that she was willing –
We ask that we may be.
Summer – Sister – Seraph!
Let us go with thee!

In the name of the Bee –
And of the Butterfly –
And of the Breeze – Amen!

(Vertaling © Adrie Lint 🙂

De Gentiaan weeft haar franjes –
Het weefgetouw van de Esdoorn is rood –
Mijn bloesems vertrekken en
Staan een begrafenisstoet in de weg.

Een korte, maar geduldig ziekbed –
Eén uur om er klaar voor te zijn,
En een hier beneden, vanmorgen
Is waar de engelen gaan –
Het was een korte stoet,
De Zangvogel was erbij –
Een bejaarde Bij sprak ons toe –
En dan knielen wij in gebed –
We vertrouwen erop dat ze bereid was –
We vragen dat te mogen zijn.
Zomer – Zuster – Serafijn!
Laat ons met u meegaan!

In de naam van de Bij –
De Vlinder –
En het Briesje – Amen!

Misschien is een korte toelichting nodig. De gentiaan is een klein rotsplantje met vele blauwpaarse bloemetjes. Een “Bobolink” is een Troepiaal, maar de Nederlandse naam van deze zangvogel wekt op de lachspieren. Voor de puriteinse protestanten waartoe de familie van Emily Dickinson behoorde was het belangrijk dat een zieke in de laatste levensfase bereid was om te sterven. De mate van bereidheid bepaalde mede zijn of haar kans op de hemel. Een Serafijn is een engel die in rang het dichtst bij God staat. De laatste drie regels verwijzen naar de christelijke gebedsformule “In de naam van de Vader, de Zoon en de Heilige Geest.”

Dit prachtige, ook gewaagde gedicht lees ik zeker niet als een spotdicht. Misschien wekt Emily Dickinson deze indruk wel. Een bejaarde bij en een zangvogel die de uitvaart verzorgen. De Drie-eenheid van zomer, zuster en serafijn. En de zegen in de naam van de bij, de vlinder en het briesje. Mede gezien vele andere gedichten van haar, ben ik ervan overtuigd dat Emily Dickinson het heel zuiver bedoelt. Zij dicht over de spirituele relatie die zij heeft met de natuur. Zij ervaart in haarzelf een diepe verbondenheid tussen mens, natuur en god.