Meditatie no 8

Oud Chinees spreekwoord zegt:
“Ik vroeg de amandelboom
me over God te vertellen.
Daarop begon hij te bloeien.”

Jezus sprak tot zijn leerlingen:
“Als jullie leiders tegen jullie zeggen:
Kijk, het rijk Gods is boven in de hemel”
dan zullen de vogels jullie voor zijn.
En als ze tegen jullie zeggen:
“Het is onder in de zee”,
dan zullen de vissen in de zee jullie voor zijn.
Maar het rijk Gods
is binnen in jullie en buiten jullie.
(Logion 3 uit het Evangelie van Thomas)

Vraag aan de ‘gemiddelde’ Nederlander waar Pasen overgaat
en hij staat met zijn mond vol tanden.
Vroeger verbaasde mij dat erg.
Het belangrijkste feest van het christendom
en men weet niet waarom dit gevierd wordt?
Vraag hetzelfde aan de ‘gemiddelde’ gelovige
en die zal zeggen: “Toen is Jezus uit de dood opgestaan.”
Nu weet ik niet of dat antwoord zoveel beter is.
Want richt zo’n verrijzenis uit de dood niet alle aandacht
op een leven na de dood?
Alsof het geloof voorhoudt dat we hier op aarde leven
om later in de hemel te komen.

Naar mijn beleving laat Pasen juist zien
hoe hemel en aarde sterk met elkaar verbonden zijn.
De rituelen uit de paaswake getuigen daarvan:
vuur mag warmen en schitteren,
water kan stromen en leven baren
oeroude verhalen worden nieuw
Gods licht komt binnen
tot zegen van mensen.
Dat getuigt allemaal van opstaan,
evenals het paasevangelie van Jezus.

Kerstmis laat zien hoe God in mensen geboren wordt.
Pasen kan laten zien hoe God ook in mensen is bij het sterven.
Want God wil zich tonen in mensen: hoe zij of hij sterft.
Alleen in hoe wij mens zijn,
komen we in contact met Gods Liefde.
In een roodborstje laat God zich zien, als een roodborstje.
In de bloesem van een boom als de bloesem van een boom,
in het heelal als in het heelal dat over miljarden jaren uitdooft.
In mensen manifesteert God zich als mens.
In ons kan God schitteren als mens,
wanneer wij onze menselijke vermogens ontwikkelen,
wanneer we bloeien, leven… en sterven.
Want Gods Liefde woont in de schepping, zegt de bijbel.
Aan het slot van zijn discussies met God,
beseft Job dat God aanwezig is in alles,
ook in de dingen die hij niet begrijpt of niet leuk vindt.
En voelt hij dankbaarheid dat hij bestaat.

Er bestaat een eeuwig misverstand over het begrip “eeuwig leven”.
Eeuwig leven is veel meer dan het hemelse leven na de dood.
Het gebeurt nu al, zoals ik in het evangelie van Thomas lees.
Eeuwig leven is leven vanuit het besef
dat Gods Liefde zich manifesteert in heel de schepping,
dus ook in u en mij.
En dat gebeurt vandaag en morgen en daarna.

Maar waarom zou ik nog verder leven,
vraagt mystica Hadewijch zich af,
als ik me nu al verbonden voel met God?
Wat heeft het gewone leven dan nog voor zin?
Zij ontdekt een verrassend antwoord:
omdat Jezus mens is geworden
– zo zegt ze tegen haarzelf –
en omdat zij mens is geworden.
In haar mens zijn openbaart Gods Liefde zich.

Daarom hebben mensen bij de geboorte een uitnodiging gekregen,
een geboortekaartje van God,
om af te maken wat Gods Liefde in mensen begonnen is:
de schepping heel maken,
te doen wat kan en
“niet te blijven zitten, maar opstaan.”

 

 

Paasevangelie volgens Marcus 16, 1-8

Toen de sabbat voorbij was kochten
Maria Magdalena, Maria de moeder van Jakobus, en Salome
welriekende kruiden om Jezus te gaan balsamen.
Op de eerste dag van de week,
heel vroeg, toen de zon juist op was,
gingen zij naar het graf.

Maar ze zeiden tot elkaar:
“Wie zal de steen voor ons van de ingang van het graf wegrollen?” Opkijkend bemerkten ze echter dat de steen weggerold was;
en deze was zeer groot.
Binnengetreden in het graf zagen ze tot hun ontsteltenis
aan de rechterkant een jongeman zitten in een wit gewaad.
Maar hij sprak tot haar:
“Schrikt niet. Gij zoekt Jezus de Nazarener die gekruisigd is.
Hij is verrezen, Hij is niet hier.
Kijk, dit is de plaats waar men Hem neergelegd had.
Gaat aan zijn leerlingen en aan Petrus zeggen:
Hij gaat u voor naar Galilea; daar zult ge Hem zien, zoals Hij u gezegd heeft.”
De vrouwen gingen naar buiten en vluchten weg van het graf,
want schrik en ontsteltenis hadden hen overweldigd.
En uit vrees zeiden ze er niemand iets van.

 

Bronnen

Meer informatie over het Evangelie van Thomas ook op deze website.

In 1974 kwam ik voor de eerste keer in Taizé. Met Pasen. Daarna nog vele malen en de laatste keer met onze zoon. Graag luister ik naar de eenvoudige, en daardoor indringende gezangen. Voor wie het minder kent: taize.fr/nl.