Vannacht weer waanzinnig:

Ik droomde dat het de nacht van Pasen was. In de Martinuskerk van Breda, maar het had evengoed de kerk van Effen of Rijen kunnen zijn. Het was donker en alle mensen hadden een kaarsje in hun hand. Ik begon aan mijn preek:

Beste mensen,
Pasen is veel belangrijker dan Kerstmis. Met Pasen gebeurt de essentie van ons christelijk geloof. Kerstmis is het voorportaal van Pasen. De kerstboom ruimen we op, maar Paastakken komen in bloei.
De Paasnacht laat zien waar het in het geloof allemaal om bedoeld is. Want in de grond is het heel simpel. Liefde is alles. God is liefde en god is het aangezicht van alles.
En vervolgens hield ik stil.

Als een mens goed en liefdevol leeft, hoeft die niet bang te zijn voor de dood. Heeft die geen macht over je. Dat is ons katholiek geloof, de weg, de waarheid en het leven. Daarom ging Jezus niet dood toen hij stierf. Zijn liefde was niet kapot te krijgen. Hij is dus echt opgestaan uit de dood.

Werd hij weer levend? Dat valt niet te bewijzen. Op die vraag krijg je gelukkig geen antwoord. Dat moeten we aan kleine kinderen leren: dat er belangrijke vragen waar je geen antwoord op kunt krijgen. En dat dat echt helemaal niet erg is.
Zalig Pasen!

En toen, toen werd ik wakker.
Het eerste wat ik dacht: ik ben toch gepensioneerd…