Al ben ik geen pelgrim, bij mijn kleine wandeltochten ervaar ik sporen van het grote Geheim. De Benedictijn Willigis Jäger schrijft daar treffend over:

“De pelgrim loopt ter wille van het lopen. Hij loopt niet om aan te komen maar om te lopen. De pas wordt tot focus van de innerlijke concentratie. Reeds op een heel triviaal niveau vindt dat zijn neerslag in een rustgevende werking, zoals ook iedere wandelaar die kent. Aan het lopen zelf hoeven we niets toe te voegen. Wie één kan worden met zijn pas, kan één worden met God. God voltrekt zich in mijn lopen. Het is niet langer mijn lopen, het is het lopen van God. God loopt in ons over deze aarde. Zo wordt ons leven tot een heilige pelgrimstocht.”

Willigis Jäger is onlangs, op 20 maart kort na zijn 95ste verjaardag, overleden en begraven in zijn kloostergemeenschap van Münsterschwarzach. Uit zijn werken heb ik veel inspiratie geput en daar ben ik hem erg dankbaar voor. Internationaal wordt hij gezien als een van de belangrijkste spirituele leraren van onze tijd. Hij was er ten diepste van overtuigd dat de mystieke tradities van verschillende religies in de kern sterk verwant aan elkaar zijn.

Als benedictijner monnik in de abdij Münsterschwarzach is Willigis Jäger diep geworteld in de mystieke en contemplatieve traditie van het westerse christendom. Vanuit zijn interesse voor mystiek is hij naar Japan gegaan en heeft daar zes jaar training gevolgd onder leiding van zenmeester Yamada Koun Roshi. Vervolgens kreeg hij een leeropdracht voor zen in de Sanbo Kyodan school. Na 20 jaar opleiding en praktijk kreeg hij de titel van zenmeester. Juist zen bracht hem weer terug bij zijn eigen wortels. Mystieke ervaringen uit het oosten bieden dezelfde waarheden als die van het westen. Terug in Duitsland kreeg hij in 1983 tot 2000 de leiding van het meditatiecentrum van de abdij Münsterschwarzach in Würzburg, Haus St. Bendikt.

“Ik citeer graag een woord van Josef Beuys: ‘Het mysterie vindt plaats in het station.’ Zo is het. God manifesteert zich in het leven van alledag – en alleen daar is hij te vinden.

Meester Eckehart heeft deze waarheid zeer plastisch geschetst in zijn eigenzinnige uitleg van de bijbelse geschiedenis van Maria en Martha. Niet Maria, die in extase aan de voeten van Jezus zit, zou ten voorbeeld moeten worden gesteld, maar Martha, die zich uitslooft en Jezus bedient. Martha is op de spirituele weg verder dan Maria; zij kent de mystieke ervaring en laat haar dagelijks leven daarvan doordringen, terwijl Maria zich nog te buiten gaat in de vreugde van de vervoering. Maria moet nog door haar verlichtingservaring heengaan om daarna weer in het dagelijks leven terug te keren.

Daar, in de eenvoudige dingen, is de goddelijke werkelijkheid te ervaren. God wil niet vereerd, hij wil geleefd worden. De reden waarom wij mens zijn geworden, is geen andere dan dat God in ons mens wilde zijn.” (Uit: Elke golf is de zee, mystieke spiritualiteit, Rotterdam, 2005, p. 32-33).

“Wat we aan het einde van ons leven in handen hebben, zijn niet onze prestaties en onze werken. We zullen onszelf vooral de vraag moeten stellen hoeveel we hebben liefgehad. Er wordt ons niet gevraagd of we katholiek, protestants of boeddhistisch of wat dan ook geweest zijn. Er wordt ons gevraagd hoeveel we hebben liefgehad. Dat is de boodschap van alle religies.” (Uit: Parels van wijsheid, Asoka, 2015).

Ga Willigis Jäger eens lezen en volg zijn spoor. Mijn advies: begin met Elke Golf is de zee, mystieke spiritualiteit. Het is een makkelijk leesbaar boek.

Bronnen

De tekst over de heilige pelgrimstocht komt uit: Willigis Jaeger osb., Elke golf is de zee, mystieke spiritualiteit, Rotterdam, 2005, p. 141.